อนิเมะแห่งวันพ่อ : Clannad ~After Story~ ตอนที่ 17,18 และ 19

อันนี้เป็นอนิเมะเรื่อง Clannad ~After Story~ ตอนที่ 17 , 18 และ 19 ครับ ซึ่งผมเห็นว่าเรื้อเรื่องใน 3 ตอนนี้มันมีเนื้อหาที่ตรงกับช่วงของ "วันพ่อ" พอดี เลยเอามาลงให้ทุกๆคนได้มาดูกันครับ
ก็เหมือนกับละครพิเศษเกี่ยวกับวันพ่อที่ฉายทางทีวีในช่วงวันหยุดวันพ่อนั่นแหละครับ
ถ้าไม่เคยดูเรื่องนี้มาก่อนก็ไม่เป็นไร อ่านเนื้อเรื่องที่ผมสปอล์ยไปให้บางส่วน ก็จะเข้าใจถึงที่มาที่ไปของเนื้อเรื่องใน 3 ตอนนี้ และเนื้อรเองคราวๆบางส่วนแล้ว และเวลาที่ดูก็จะได้ไม่งงครับ
ถ้าไม่เคยดูเรื่องนี้มาก่อนก็ไม่เป็นไร อ่านเนื้อเรื่องที่ผมสปอล์ยไปให้บางส่วน
ก็จะเข้าใจถึงที่มาที่ไปของเนื้อเรื่องใน 3 ตอนนี้ และเนื้อเรื่องคร่าวๆบางส่วนแล้ว และเวลาที่ดูก็จะได้ไม่งงครับ
( ใครที่เคยดูแล้วก็ข้ามเนื้อเรื่องสปอล์ย และข้ามไปดูคลิปข้างล่างเลยก็ได้นะครับ

และเป็นอนิเมะที่ดูได้ทั้งครอบครัว มีเรื่องราวเกี่ยวความอบอุ่นละความหมายของคำว่า "ครอบครัว" และทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นตัวแทนของคำว่า "ครอบครัว" ( Clannad เป็นภาษาไอริช แปลว่า ครอบครัว )

Clannad ~After Story~ ตอนที่ 17 , 18 และ 19
( ลิ้งค์ที่เข้าไปดูเรื่องนี้อยู่ด้านล่างนะครับ )
"โอคาซากิ โทโมยะ" ชายหนุ่มผู้สิ้นหวัง ผู้ที่ซึ่งใช้ชีวิตอย่างไร้ความหมาย ทำงานเพื่อผลาญเงินไปวันๆ บางครั้งก็เอาแต่กินเหล้า และมัวแต่จมปลักอยู่ในความทุกข์ หลังจากที่ "ฟุรุคาว่า นางิสะ" ภรรยาสุดที่รักของเขาได้จากเขาไปหลังจากที่คลอดบุตรคนแรก เขาก็เอาแต่โทษว่าเป็นความผิดของตนเองที่เขาได้มาเจอกันกับเธอและแต่งงานมีลูกกับเธอ ทำให้เธอต้องตายเพราะคลอดลูกให้เขา
และตั้งแต่นั้นมาเขาก็มัวแต่จมปลักอยู่ในความทุกข์และความเศร้าตลอด โดยที่ไม่เคยมาสนใจใยดีอะไรลูกสาวแท้ๆของตนเองเลย โดยที่เขาไม่ได้เจอกับ "โอคาซากิ อุชิโอะ" ลูกสาวตัวเองมา 5 ปีแล้วนับตั้งแต่เธอคลอดออกมา ซึ่งเขาได้โยนภาระในการเลี้ยงลูกสาวของตัวเองไปให้พ่อตาและแม่ยายของตนเองเลี้ยงดูไปแทน
ซึ่งในช่วงวัยรุ่นนั้น โทโมยะเองน้นก็ถือได้ว่าเป็นเด็กวัยรุ่นที่มีปัญหาคนนึง ที่ใช้ชีวิตไปวันๆแบบไม่มีจุดหมาย เอาแต่โดดเรียนและเที่ยวเตร่ มีเรื่องทะเลาะวิวาทเป็นประจำ มีปัญหากับอาจารย์ที่โรงเรียนอยู่บ่อยครั้ง จนเรียกได้ว่าเป็นตัวแสบประจำโรงเรียนเลยก็ว่าได้ เพราะเขาเป็นเด็กที่มีปมในใจ ครอบครัวขาดความอบอุ่น แม้กระทั่งบาสเก็ตบอลที่เขารักแลเป็นความหวังเพียงอย่างเดียวในอนาคตของเขาก็ต้องดับวูบลงจากอาการบาดเจ็บอย่างหนักของตนเองจากการเข้าปะทะอย่างหนักจนทำให้ไหล่ขวาของเขาพิการ ไม่สามารถยกแขนขวาขึ้นสูงกว่าหัวไหล่ได้ ทำให้ทุสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเขารู้สึกว่าได้ดับวูบลงไปแล้ว
กระทั่งวันนึงเขาได้มาพบกับ "ฟุรุคาว่า นางิสะ" สาวน้อยที่ได้เข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขา ทำให้เขารู้สึกว่าเริ่มมีจุดมุ่งหมายในชีวิตมากขึ้น ได้รู้จักความว่าความอบอุ่นของคำว่าครอบครัวและเป็นคนที่คอยให้กำลังใจและเคียงข้างเขาอยู่เสมอ และเขาก็จะยอมทุ่มเททั้งชีวิต,ความรักทั้งหมดที่ตนเองมี และทุกสิ่งทีอย่างเพื่อที่จะดูแลเธอตลอดไป และได้แต่งงานมีลูกกับเธอในที่สุด แต่เนื่องจากสุขภาพที่อ่อนแอของเธอ ทำให้เธอได้จากเขาไปในช่วงเวลาที่เขารู้สึกว่ากำลังมีความสุขในชีวิตอย่างที่สุดจนทำให้เขาไม่สามารถที่จะทำใจได้ และตั้งแต่นั้นมา เขาก็ได้เข้ามาสู่วังวนแห่งความเศร้าโศก เริ่มใช้ชีวิตไปวันๆ และไม่ใยดีต่อลูกสาวของตนเองเพราะจะทำให้เขานึกถึงภรรยาที่เสียไปจนไม่สามารถที่จะทำใจได้ทุกครั้ง
ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับการกระทำของตนเองมากนัก เพราะว่าตัวของเขาเองนั้นก็ศูนย์เสียคุณแม่ไปตั้งแต่ตอนที่เขายังเป็นเด็กเล็กๆอยู่เช่นกัน และตั้งแต่ที่คุณแม่ของเขา(โอคาซากิ อัทสึโกะ )ได้เสียไปนั้น คุณพ่อของเขา( โอคาซากิ นาโอยูกิ )ก็ไม่สามารถทำใจได้เช่นกันกับการจากไปของภรรยา วันๆจึงได้เอาแต่สำมะเลเทเมา เอาแต่กินเหล่าและเล่นการพนัน บางวันก็กินเหล้าจนเมาหลับอยู่กับบ้านแทบจะทุกวัน และขาดงานอยู่บ่อยๆจนโดนไล่ออกจากงาน และมัวแต่นั่งจมอยู่ในความโศกเศร้าและเสียใจอยู่ตลอดจนปล่อยให้โทโมยะต้องเหงาและว้าเหว่อยู่คนเดียว ทั้งๆที่ตนเองก็อยากได้ความรักและความอบอุ่นจากผู้เป็นพ่อ
จนเมื่อเขาเริ่มโตขึ้นมา เขาก็มีความรู้สึกที่ไม่ดีกับพ่อของตัวเองเท่าไรนัก จนกระทั่งวันนึงที่โทโมยะก็ได้ตัดสินใจจที่จะออกจากบ้านแยกทางจากพ่อของเขาตั้งแต่ยังไม่จบ ม.ปลาย และตัดขาดจากพ่อของเขาจนถึงขั้นตัดพ่อตัดลูกในที่สุดเมื่อเขาได้ข่าวว่าพ่อของตนเองติดคุกจากการค้าของเถื่อนจนทำให้เขาอดได้งานทำเพราะถูกตราหน้าว่าเป็นลูกของคนที่มีคดีติดตัว
แต่ในตอนนี้ เขาเองก็กำลังทำเช่นเดียวกันกับลูกสาวของตัวเองอย่างที่พ่อของเขาเคยทำ

วันหนึ่งในช่วงฤดูร้อน "ฟุรุคาว่า ซานาเอะ" แม่ยาย(ยังสาว)ของโทโมยะ ได้มาหาโทโมยะที่ห้องเช่าและได้ชวนโทโมยะออกไปเที่ยวข้างนอกด้วยกัน( ออกเดท ) ตอนแรกโทโมยะก็ไม่อยากไป แต่ทนลูกตื๊อของซานาเอะซังไม่ได้ ทั้งคู่เลยออกไปเที่ยวในตัวเมืองด้วยกัน และได้เข้าไปกินของว่างที่ร้านขนมด้วยกัน จากนั้นซานาเอะนัดโทโมยะไปเที่ยวด้วยกันอีกในอาทิตย์หน้านี้ โดยคราวนี้จะไปด้วยกันทั้งครอบครัว( รวมไปถึงทั้งพ่อตา " ฟุรุคาว่า อากิโอะ" และ "โอคาซากิ อุชิโอะ" ลูกสาวของโทโมยะ ) ซึ่งโทโมยะก็ไม่อยากไปเพราะไม่อยากไปพบกับลูกสาวของตนเอง เพราะจะทำใจไม่ได้ไม่จะไม่ให้คิดถึงนางิสะ แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธซานาเอะซังที่คอยช่วยเหลือตนเองทุกๆอย่างมาตลอด เลยผัดผ่อนขอคิดดูก่อน และในคืนนั้นเองซานาเอะซังก็โทรมาตื๊อโทโมยะให้ออกไปเที่ยวกับพวกตนเองอยู่ตลอดจนโทโมยะยอมใจอ่อน ตกลงที่จนไปเที่ยวด้วยกันในอาทตย์หน้า
อาทิตย์ต่อมา โทโมยะได้มาที่บ้านของพ่อตาและแม่ยายเพื่อที่จะไปเที่ยวด้วยกันตามที่สัญญาเอาไว้ แต่เมื่อไปถึงที่บ้าน กลับไม่เจอทั้งพ่อตาและแม่ยายของโทโมยะ แต่กลับเจอกับลูกสาวของตนเองมารอเขาอยู่คนเดียวพร้อมกับจดหมายและตั๋วรถไฟ 2 ใบ พร้อมกับหมายกำหนดการเที่ยวที่วางเอาไว้อยู่ที่โต๊ะ โดยมีใจความว่า "พวกตนเองมีธุระด่วนจึงไม่สามารถออกไปเที่ยวด้วยกันได้ จึงฝากให้โทโมยะดูแลที่เหลือด้วย" นั่นหมายความว่าเขาต้องอยู่ด้วยกันกับอุชิโอะลูกสาวของตนเองเพียงแค่ 2 คนเท่านั้น และเพื่อให้โทโมยะพาอุชิโอะออกไปเที่ยวด้วยกันเพียงแค่ 2 คนพ่อลูก( ซึ่งเป็นแผนที่ซานาเซงวางเอาไว้ )
ซึ่งความสัมพันธ์ระหว่างโทโมยะกับลูกสาวตัวเองก็ไม่ค่อยราบรื่นนัก ลูกสาวของตัวเองก็มีท่าทีที่ยังกลัวคุณพ่อตัวเองอยู่เหมือนกับเจอคนแปลกหน้า ส่วนโทโมยะเองก็ไม่ค่อยเต็มใจที่จะมาเจอและคอยดูแลลูกสาวของตนเองเท่าไรนัก เพราะความห่างเหินต่อลูกสาวตนองมานาน ซึ่งลูกสาวของตนเองก็จะงอแงอยากจะออกไปเที่ยวเลยทันทีอย่างที่พ่อตาและแม่ยายของตนเองได้บอกเอาไว้ แต่โทโมยะตัดสินใจที่จะรอให้พ่อตาและแม่ยายของตนเองกลับมาก่อนแล้วค่อยออกไปเที่ยวด้วยกัน แต่รอจนค่ำแล้ว พ่อตาและแม่ยายของตนเองก็ยังไม่กลับมาจนกระทั่งอุชิโอะหลับไป และโทโมยะก็ต้องนอนค้างคืนที่บ้านของพ่อต่าและแม่ยายของตนเอง เพราะถึงอย่างไรก็ไม่อยากที่ให้เด็กเล็กๆต้องอยู่ตัวคนเดียว
จนกระทั้งเช้าวันต่อมา ทั้งพ่อตาและแม่ยายของตนเองก็ยังไม่กลับมาจากธุระ เขาจึงตัดสินใจที่จะพาอุชิโอะออกไปเที่ยวกับตนเองด้วยกันเพียง 2 คนพ่อลูกเท่านั้น

ในระหว่างที่ทั้งคู่นั่งอยู่บนรถไฟตอนที่ไปเที่ยวด้วยกัน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ยังไม่ค่อยดีเท่าไรนักแม้ว่าโทโมนะจะพยายามบังคับตัวเองให้ชวนลูกสาวคุยด้วยแล้วก็ตาม และก็ยิ่งแย่ลงไปอีกเมื่อโทโมยะได้ตวาดเด็กชายที่นั่งอยู่ทางฝั่งข้างๆของตนเองที่กำลังงอแงจนหนวกหู ทำให้อุชิโอะตกใจกลัวอย่างมากจนวิ่งหนีโทโมยะไปหลบไปร้องไห้คนเดียวอยู่ที่ห้องน้ำจนโทโมยะต้องออกไปตามด้วยความหงุดหงิด อุชิโอะบอกโทโมยะว่า ซานาเอะซังเป็นคนสอนว่าห้ามไม่ให้ร้องไห้ ถ้าอยากจะร้องให้ก็ให้ไปร้องให้ที่ห้องน้ำ( มีอยู่ 2 ที่ ที่ซานาเอะซังสอนว่าให้อุชิโอะสามารถร้องไห้ได้ คือในห้องน้ำ และใน...........เข้าไปดูเองจะดีกว่า )
พอถึงสถานีถัดไปที่ต้องไปต่อรถไฟในขบวนต่อไป โทโมยะก็รู้สึกได้ว่าความสัมพันธ์ของตนเองกับลูกสาวก็ไม่ค่อยจะสู้ดีเสียเท่าไรเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เขาตวาดเสียงดังจนลูกสาวของตนเองตกใจกลัว จึงลองพาอุชิโอะไปซื้อของเล่นที่ร้านขายของแถวๆสถานีดูเผื่อว่าเธอจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ในระหว่างที่อุชิโอกำลังเลือกของเล่นอยู่นั้น โทโมยะก็เห็นว่าใกล้เวลาที่รถไฟกำลังจะออกแล้ว จึงได้หยิบหุ่นยนต์ถูกๆมาตัวนึงและซื้อให้อุชิโอะโดยที่ตัวเองก็ไม่ได้ตั้งใจเลือกให้ซักเท่าไรนัก แต่อุชิโอะกลับดีใจชอบมากซะงั้น และก็เอาแต่เล่นหุ่นยนต์ตัวนั้นด้วยความสนุก โทโมยะเองก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าการไปเที่ยวกับลูกสาวของตนเองครั้งนี้จะสนุกอย่างที่ตั้งใจเอาไว้หรือเปล่า
ในระหว่างที่ไปพักที่เรียวกัง( โรงแรมแบบญี่ปุ่น ) อุชิโอะได้ลุกมาเข้าห้องน้ำในตอนกลางคืนทำให้โทโมยะต้องตื่นขึ้นมาด้วย และอุชิโอะนั้นก็อยากให้โทโมยะเล่าเรื่องของคุณแม่ให้ฟัง แต่โทโมยะกลับบ่ายเบี่ยงโดยบอกว่าให้ไปถามซานาเอะซังเอาเอง และอย่ามาถามตนเองอีก เพราะเขานั้นทำใจไม่ได้ที่จะต้องนึกถึงภรรยาผู้จากไปจนทำให้เขาต้องมานั่งร้องให้เสียใจอีก
บ่ายวันต่อมา โทโมยะกับอุชิโอะก็ได้นั่งรถไฟขบวนเล็กต่อมาถึงจุดหมายปลายทาง ซึ่งเป็นทุ่งดอกไม้แห่งหนึ่งที่สวยงามและ เป็นทุ่งหญ้าอันเขียวขจีแซมไปด้วยสีเหลืองของดงดอกไม้ อุชิโอะก็ดีใจและชอบมากๆและก็ลงไปวิ่งเล่นในทุ่งหญ้านั้นพร้อมกับหุ่นยนต์ที่โทโมยะซื้อให้ด้วยความร่าเริงสนุกสนาน โทโมยะเองก็ปล่อยให้อุชิโอะวิ่งเล่นในทุ่งดอกไม้ไว้อย่างนั้นคนเดี่ยว ส่วนตนเองก็ไปนั่งพักที่ใต้ต้นไม้และก็ได้เผลอหลับไป
โทโมยะงีบหลับไปได้ซักพักใหญ่ อุชิโอะก็เดินเข้ามาปลุกพร้อมกับสีหน้าที่เศร้าสร้อย เพราะเธอได้ทำหุ่นยนต์ที่โทโมยะซื้อให้หายไปแล้วและหายังไงก็หาไม่เจอ โทโมยะจึงไปช่วยกันหากับอุชิโอะในทุ่งดอกไม้ด้วยอีกคน ซึ่งหายังงก็หาไม่เจอจนโทโมยะเริ่มขี้เกียจหา และบอกว่าจะซื้อตัวใหม่ให้แทน แต่อุชิโอะกลับไม่ยอมและบอกว่าจะหาหุ่นยนต์ตัวเดิมให้เจอ โทโมยะก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร จึงปล่อยให้อุชิโอะหาหุ่นยนต์อยู่ต่อไปคนเดียวแล้วตัวเองก็กลับมานั่งพักที่ใต้ต้นไม้เช่นเดิม

ในระหว่างที่โทโมยะกำลังดูอุชิโอะอยู่และกำลังจะเคลิ้มหลับไปอีกรอบนั้น จู่ๆเขาก็ได้เนภาพทับซ้อนของตัวเขาในวันเด็กกับอุชิโอะ และพอหันไปมองรอบๆก็รู้สึกว่าเป็นบรรยากาศที่คุ้นเคยราวกับว่าตนเองเคยมาที่นี่มาแล้ว โทโมยะจึงตะโกนบอกให้อุชิโอะคอยอยู่ที่ทุ่งดอกไม้แห่งนี่ก่อนอย่าไปไหน และตนเองก็เดินขึ้นเนินไปตามทางเดินตามบรรยากาศและความรู้สึกที่ตนเองคุ้นเคยในวัยเยาว์ จนกระทั่งโทโมยะเดินขึ้นไปถึงบนยอดเนิน ก็ได้พบกับหญิงชราคนนึงนั่งรอเขาอยู่ หญิงชราคนนั้นแนะนำตัวเองว่าเธอชื่อ "โอคาซากิ ชิโนะ" เป็นคุณแม่ของ โอคาซากิ นาโอยูกิ พ่อของโทโมยะ หรือหมายถึง ผู้หญิงคนนี้เป็นคุณย่าของโทโมยะนั่นเอง
โดยคุณย่าของโทโมยะเล่าให้ฟังว่า ตนเองได้ฟังเรื่องราวจากซานาเอะซังที่โทรมาหาตนเองทั้งหมดแล้ว จึงได้มารอโทโมยะอยู่ที่นี่ และเธอก็ได้เล่าถึงอดีตของคุณพ่อและคุณแม่ของโทโมยะให้โทโมยะฟัง
พวกคุณพ่อ( นาโอยูกิ )และคุณแม่( อัทสึโกะ )ของโทโมยะนั้นเป็นคู่รักที่รักกันมาก และพวกท่านก็แต่งงานกันตั้งแต่อายุยังน้อยทั้งๆที่ยังไม่จบม.ปลาย โดยที่ไม่ฟังเสียงคัดค้านของทางบ้าน พวกเขาได้ลาออกจากโรงเรียน และย้ายตัวออกจากบ้านไปเช่าอพาร์ทเมนต์เล็กๆอยู่ด้วยกันจนกระทั่งคุณแม่ของโทโมยะได้ตั้งท้องและก็คลอดโทโมยะออกมา ซึ่งดูๆไปแล้วก็น่าจะเป็นครอบครัวที่ดูอบอุ่นดี ทั้งคู่นั้นมีความสุขในชีวิตกันมากๆ
จนกระทั่งเกิดเรื่องไม่คาดฝันอันน่าเศร้าขึ้นมา เมื่อคุณแม่ของโทโมยะได้เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ทั้งๆที่ทั้งคู่กำลังอยู่ในช่วงที่มีความสุขมากที่สุดของชีวิต ทำให้นาโอยูกิเสียใจอย่างมากถึงมากที่สุด และก็เริ่มจมปลักอยู่ในความทุกข์ แต่ถึงอย่างไรก็ตามเขาก็ยังมีความเป็นพ่อคนอยู่ในตัว เขาได้ตัดสินใจที่จะพาโทโมยะออกจากบ้านเกิดไปอยู่ที่อื่นๆเพื่อหลีกหนีความเศร้าเสียใจจากการจากไปของภรรยาของเขา และตัดสินใจที่จะเลี้ยงดูและอุ้มชูโทโมยะด้วยมือของเขาเองตามลำพังโดยไม่พึ่งใคร แม้ว่าเขาจะเอาแต่เมาและจมปลักอยู่ในความเศร้าแค่ไหนก็ตาม ซึ่งโชคชะตาของนาโอยูกิคุณพ่อของโทโมยะนี้ ก็กำลังซ้ำรอบกับโชคชะตาของโทโมยะที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้เลยทีเดียว
แต่ถึงกระนั้นก็ตาม โทโมยะก็เริ่มเข้าใจพ่อของเขาขึ้นมาบ้าง เพราะถึงแม้ว่าพ่อของเขานั้นจะเอาแต่เมาและจมปลักอยู่แต่ในความเศร้า "แต่ถึงอย่างไรพ่อของโทโมยะนั้นก็ไม่เคยที่จะออกห่างจากโทโมยะเลยแม้แต่วินาทีเดียว ยังคอยที่จะพยายามดูแลโทโมยะอยู่ใกล้ๆเสมอๆ และในยามที่พ่อของเขาพบเจอและพูดคุยกับโทโมยะ พ่อของโทโมยะก็จะมีรอยยิ้มที่มักจะมอบให้ลูกชายอยู่ทุกครั้งที่พบเจอและพูดคุย" แต่กลับกลายเป็นโทโมยะเสียอีกที่คอยตีตนออกห่างพ่อของเขาอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งในวันที่โทโมยะตัดสินใจที่จะออกจากบ้านและแยกทางกับพ่อของเขา ก็ทำให้ให้พ่อของเขานั้นรู้สึกสูญสิ้นแล้วซึ่งทุกสิ่ง โดยเฉพาะสิ่งที่ยังคอยยึดเหนี่ยวจิตใจของเขาเอาไว้ได้ซึ่งก็คือโทโมยะนั่นเอง ทำให้เขายอมพ่ายแพ้แต่โชคชะตาจนเดินทางหลงผิดครั้งใหญ่ไปในที่สุด
ทำให้โทโมยะเริ่มสำนึกผิดในสิ่งที่เขาเคยทำกับพ่อของตนเอง เพราะถึงอย่างไรพ่อของเขาก็ยังคอยดูแลเขาอยู่ห่างๆตลอดเวลาโดยที่โทโมยะไม่รู้ตัวเลย แต่กลับกลายเป็นโทโมยะเสียอีกที่ตีตนออกห่างจากพ่อของเขา และในตอนนี้เขาก็กำลังตีตนออกห่างจากลูกสาวตนเอง เพราะว่าทำใจไม่ได้ที่พอเห็นลูกสาวตนเองแล้วทำให้นึกถึงภรรยาที่จากไปของเขา
จากนั้นชิโนะจึงฝากโทโมยะให้ไปบอกนาโอยูกิว่า ให้เขาได้กลับมาพักที่บ้านเกิดแห่งนี้ เพราะว่าเขาทั้งเหนื่อยและพยายามามากพอแล้ว โทโมยะก็รับปากว่าจะช่วยไปบอกให้ เพราะตอนนี้พ่อของเขาก็น่าจะพ้นโทษออกมาจากเรือนจำและกลับมาอยู่ที่บ้านแล้ว

เมื่อโทโมยะกลับมาหาอุชิโอะทีทุ่งดอกไม้ข้างล่าง ก็ยังเห็นอุชิโอะนั้นกำลังหาหุ่นยนต์ที่ตนเองทำหายไปอยู่เลย แต่ก็ยังหาไม่เจอ โทโมยะจึงเข้าไปปลอบอุชิโอะว่าให้ตัดใจจจากมันซะ และตนเองจะซื้อหุ่นยนต์หัวใหม่ให้เอง
แต่อุชิโอะก็ยังเสียใจที่ทำหุ่นยนต์ตัวนั้นหายไป โดยเธอให้เหตุผลกับโทโมยะว่าทำไมถึงต้องเป็นหุ่นยนต์ตัวนี้ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำให้โทโมยะถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว และเป็นเหตุผลที่แสดงให้เห้นถึงความเหงาและความว้าเหว่ของเด็ก 5 ขวบคนนึงที่โหยหาความรักและความอบอุ่นจากผู้ที่เป็นพ่ออยู่ตลอดเวลา ทำให้โทโมยะรู้สำนึกผิดขึ้นมาเต็มๆ และตัดสินใจได้ทันทีว่าจะรับอุชิโอะไปอยู่กับเขาด้วย และจะพยายามดูแลเธออย่างดีที่สุดเท่าที่ตัวเขาจะทำได้
และเป็นครั้งแรกที่อุชิโอะได้ลับเข้ามาอยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นพ่อ
ในระหว่างทางที่กลับบ้าน โทโมยะก็ได้เล่าเรื่องของนางิสะ คุณแม่ของอุชิโอะให้ฟังอีกด้วย แม้ว่าเขาจะต้องร้องไห้และเสียใจมากแค่ไหนก็ตามในทุกๆครั้งที่นึกถึงภรรยาของเขา แต่คราวนี้เขาก็ยินดีที่จะเล่าให้อุชิโอะฟังทุกๆเรื่องที่เกี่ยวกับคุณแม่ของเธอ
และเขาก็เข้าใจแล้วว่า นางิสเองไม่ได้จากเขาไปเฉยๆ แต่เธอได้มอบสิ่งที่สำคัญที่สุดเอาไว้ให้โทโมยะแล้ว และเขาก็ได้ค้นพบแล้วว่า สิ่งๆนั้นไม่ไอยู่ห่างจากตัวเขาเลย แต่ตอนนี้ สิ่งนั้นก็ได้มาอยู่ตรงนี้ อยู่ตรงหน้าเขาแล้วนั่นเอง

และหลังจากที่ทั้งคู่กลับมาจากการท่องเที่ยวด้วยกันแล้ว ก็ได้กลับไปที่บ้านของพ่อตาและแม่ยายอีกครั้งนึง เพื่อที่จะแสดงเจตนารมณ์ว่าตั้งแต่นี้ต่อไปตนจะรับอุชิโอไปเลี้ยงดูด้วยตนเอง และจะดูแลเธออย่างดีที่สุดจนสุดความสามารถของเขา รวมทั้งได้ขอบคุณพวกท่านด้วยที่อุตสาห์ช่วยเลี้ยงดูอุชิโอะมาถึง 5 ปี โดยในคืนนั้นโทโมยะได้พักค้างคืนอยู่ที่บ้านของพ่อตาและแม่ยายตนเองด้วย
ในระหว่างที่นอนค้างอยู่นั้นเอง โทโมยะได้ตื่นขึ้นมากลางดึก และได้ยินเสียงพ่อตาและแม่ยายนั่งคุยกันอยู่ข้างนอกบ้าน คุยถึงลูกสาวของพวกท่านเองที่เสียชีวิตไป( นางิสะ ) โทโมยะเองก็ถึงได้รับรู้ว่า ที่จริงแล้วพวกท่านก็โศกเศร้าเสียใจไม่แพ้กันที่ต้องสูญเสียลูกสาวของตนเองไปอย่างไม่มีวันกลับมาตลอดเช่นเดียวกันกับที่โทโมยะเคยโศกเศร้าและเสียใจ เพียงแต่ว่าพวกท่านเก็บเอาไว้ในใจไม่เคยแสดงออกมาให้เห็นเท่านั้น และไม่เคยที่จะยอมมัวจมปลักอยู่ในความทุกข์ เพราะพวกท่านมีภาระที่ต้องเลี้ยงดูหลานของตนเองอย่างดีที่สุด เพราะเธอคือเลือดเนื้อเชื้อไขเพียงคนเดียวของลูกสาวของพวกท่าน และเป็นพลังใจเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้พวกท่านยังเข้มแข็งอยู่ได้
โทโมยะเองก็คิดว่าคงต้องถึงเวลาที่ต้องรับอุชิโอะมาเลี้ยงดูด้วยตนเองต่อจากพวกท่านจริงๆแล้ว แต่ถึงอย่างไร ทั้งคู่ก็จะยังคอยช่วยเหลือโทโมยะอยู่เสมอหากว่ามีเรื่องที่ต้องการให้ช่วยจริงๆ

และเมื่อเขาพาอุชิโอะมาเลี้ยงดูที่ห้องเช่าของตนเองแล้ว ก็ถึงเวลาแล้วที่เขาตัดสินใจได้ว่า น่าจะลองกลับไปเยี่ยมพ่อของตนเองที่บ้านหลังเดิมของเขาอีกครั้งนึงหลังจากที่ออกจากบ้านมานานหลายไป โดยคราวนี้เขาจะพาอุชิโอะไปเยี่ยมคุณพ่อของตนเองด้วย
เมื่อเขาไปถึงที่บ้าน ก็พบกับพ่อของตนเองนั่งฟังวิทยุอยู่ในห้องมืดคนเดียว โทโมยะจึงได้เข้าไปหาและได้เล่าให้เขาฟังถึงตอนที่กลับไปที่บ้านเกิดของคุณพ่อ และก็ได้เจอกับคุณย่า ได้ฟังเรื่องราวของพ่อตนเองที่ต้องพบเจอความลำบากมามาก โทโมยะจึงบอกให้พ่อของตนเองกลับไปพักผ่อนที่บ้านตามที่คุณย่าของตนเองเคยร้องขอ
แต่พ่อของโทโมยะกลับแสดงท่าทีว่า เขาอยากจะคอยดูแลโทโมยะและหลานของตนเองต่อไปอย่างถึงที่สุดแม้ว่าจะคอยดูอยู่ไกลๆก็ตาม ทำให้โทโมยะเกิดความเสียใจและรู้สึกผิดต่อพ่อตนเองอย่างรุนแรง ที่พ่อตนเองได้เสียสละทุกอย่างและทิ้งชีวิตทั้งชีวิตของเขาเพื่อทุ่มเทดูแลลูกชายที่ไม่เอาไหนอย่างตนเอง แต่ตนเองกลับไม่ได้รู้สึกถึงความรักที่คุณพ่อมีต่อตนเองเลย โทโมยะจึงขอร้องพ่อของตนเองว่าให้ท่านควรจะกลับไปพักผ่อนที่บ้านเกิด ไม่ต้องมาดูแลเขาอีกแล้ว เพราะเขานั้นได้รู้ซึ้งถึงความรักของผู้เป็นพ่อที่มีให้กับตนเองแล้วว่าท่านทุ่มเทให้กับตนเองมากเพียงใด และในคืนนั้นเอง โทโมยะก็ปรนนิบัติดูแลพ่อของตนเองเป็นครั้งแรกอย่างที่ลูกชายพึงจะกระทำก่อนที่จะออกมาส่งคุณพ่อของตนเองกลับบ้านเกิดในตอนเช้า
โทโมยะเองก็อวยพรให้ท่านโชคดี และก็รู้ตัวเองแล้วว่าความจริงแล้วตนเองก็ทั้งรักและเป็นห่วงพ่อของตนเองมากเช่นกัน แต่ความเหงาและความว้าเหว่ในวัยเด็กของตนเอง ทำให้ตนเองตีตนออกห่างท่านมาตลอด แต่ถึงอย่างไร "คุณพ่อของโทโมยะก็ไม่เคยโกรธโทโมยะเลยแม้แต่นิดเดียว" แม้ว่าโทโมยะจะเคยแสดงกิริยาและท่าทีที่แย่ๆกับตนเองก็ตาม "และยังไงเขาก็ยังมอบรอยยิ้มของเขาให้กับโทโมยะอยู่เช่นเดิม" ไม่ว่าโทโมยะจะเติบโตขึ้นแค่ไหน ยังไงในสายตาของท่าน ก็ยังมองเห็นลูกชายของตนเองเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำเช่นเดิม
ก่อนที่ทั้งคู่จะร่ำลากันนั้น โทโมยะก็ได้ตั้งปณิธานเอาไว้แล้วว่า ความรักที่คุณพ่อมีให้เขาทั้งหมดนั้น เขาจะต้องกลับไปทดแทนให้อย่างแน่นอน

Clannad ~After Story~ ตอนที่ 17
http://video.mthai.com/player.php?id=18M1264825940M0

Clannad ~After Story~ ตอนที่ 18
http://video.mthai.com/player.php?id=18M1264829089M0

Clannad ~After Story~ ตอนที่ 19
http://video.mthai.com/player.php?id=18M1264836716M0

Clannad ตอนที่ 23
http://video.mthai.com/player.php?id=18M1264333677M0
คลิปนี้จะเป็นเนื้อเรื่องตอนพิเศษในภาคแรกครับ ซึ่งเนื้อเรื่องก็จะเป็นตอนที่ทั้งโทโมยะและนางิสะกำลังคบเป็นแฟนกันใหม่ๆ ก็คงไม่สปอล์ยไปมากกว่านี้ แต่คิดว่าต่อให้ไม่เคยดูเรื่องนี้ก็สามารถดูในตอนพิเศษนี้ได้เหมือนกัน ดูความน่ารักกุ๊กกิ๊กของคู่พระเอกและนางเอก

อันนี้เป็นเพลงเพราะๆจากอนิเมะเรื่องนี้นะ เป็นเพลงที่ฟังแล้วรู้สึกอบอุ่นถึงความเป็นครอบครัวจริงๆ
Clannad – ED / Dango Daikaiku - Short Ver. ( ครอบครัวใหญ่ดังโงะ )
https://www.youtube.com/watch?v=x4k6HWcf6jM&feature=player_embedded
( ฟังดูแล้วเหมือนเพลงกล่อมเด็กเลยแฮะ )
Clannad – Dango Daikaiku ( Full Ver. )
https://www.youtube.com/watch?v=Pkm3Sr26bmY&feature=player_embedded
Clannad – Dango Daikaiku ( อีกเวอร์ชั่นนึงนะ )
https://www.youtube.com/watch?v=6-zNe3I5KkE&feature=player_embedded
Clannad – Dango Daikaiku ( Off Vocal )
https://www.youtube.com/watch?v=xDZ6hwLOh9g&feature=player_embedded
Clannad ~After Story~ – Chiisana te no Hira ( The Palm of a Tiny Hand ) Game Happy Ending
https://www.youtube.com/watch?v=xqEykIuYq8k&feature=player_embedded
Clannad After Story's True Ending
https://www.youtube.com/watch?v=L2iWhGUDqk4&feature=player_embedded

สนุกดีดูและ

ผมดูเเล้วร้องไห เลย

ดูเเล้วน้ำตาลูกผู้ชายไหลรินอย่างไม่อายซึ้งมากๆ

น่าดูจังครับ...
เคยมีคนแนะนำผมเหมือนกันครับ แต่ไม่มีโอกาสได้ดูซักที
ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันนะครับ